Witajcie Kochani. Mam na imię Agnieszka, ale dla Przyjaciół jestem Kamila. Chciałabym kupić dom i go wyremontować. Nie jest to dom tylko dla mnie, moja historia jest długa i trudno mi ją ubrać w słowa. Spróbuję więc zacząć od początku. Już jako dziecko marzyłam sobie że jak dorosnę zostanę rodziną zastępczą lub adopcyjną... Czas mijał i większość mojego życia to doświadczenie wspólnoty. Najpierw rodzinnej, później wiary oraz życia. W tym czasie poznałam wielu wspaniałych, odważnych ludzi, którzy poświęcają swój czas, talenty, zaangażowanie, aby towarzyszyć "słabszym" w ich niemocy i jednocześnie uczą się od nich miłości i otwartości na siebie nawzajem. Cztery lata pracowałam w dwóch domach dziecka, tam bardzo zżyłam się z dzieciakami. Bardzo chciałam tworzyć z nimi coś na wzór rodziny, razem spędzaliśmy święta, wakacje, ferie, wtedy też poznałam m. in. Patryka wspaniałego chłopca wrażliwego, o bardzo trudnej przeszłości, Dawida, chłopca o wrażliwym sercu, który nieco później poprosił mnie, żebym została jego mamą chrzestną i drugiego Dawida z lekką niepełnosprawnością, chłopca o czystym i prostym sercu. Nie jest to miejsce żeby opisywać ich historię, ale może kiedyś oni sami ją opiszą lub opowiedzą. Razem z innymi dziećmi przyjeżdżali do nas na święta, dobrze czuli się w moim domu rodzinnym w śród moich bliskich. Bardzo chciałam stworzyć dla nich dom, ale nie wiedziałam jak.

Nie chcę tworzyć kolejnego domu dziecka. Pragnę, by ten dom nie był placówką, ale przestrzenią w której  każdy może znaleźć miejsce dla siebie. 

Czasem zastanawiam się nad sensem naszego życia. Odkrywam też, że sens jest w tym co proste, dobre i ciche. Im prostsze życie, tym więcej radości. Nie trzeba robić  wielkich rzeczy, wystarczy tylko znaleźć wspólną przestrzeń, gdzie każdy czuje się swobodnie i może dać też coś od siebie. Na dzisiaj pracuję z dziećmi i sama wynajmuję małe mieszkanko, tu uczę się otwartości na innych i tu doświadczam otwartości na mnie. Niestety nie jest to miejsce w którym dzieciaki mogły by zamieszkać ze mną, choć nie przeszkadza mi ono w spotkaniach z nimi. Nadal marzymy o domu, o wspólnej przestrzeni życia, w której będziemy mogli się wspierać codziennie, a nie tylko od święta. 

Chłopcy są już nastolatkami niedługo ukończą 18 lat, ale to nie sprawi, że już staną się samodzielni oni nadal potrzebują domu, rodziny, która będzie ich Przystanią miejscem w którym będą mogli wejść w dorosłość i kiedyś stać się samodzielnymi. 

Jeśli możesz –  to proszę, pomóż mi stworzyć miejsce pełne ciepła i prostoty, gdzie wiele osób będzie mogło odpocząć i ogrzać się miłością. 

Pragnę odpowiedzieć moim marzeniem na konkretne potrzeby trójki wspaniałych ludzi, a w przyszłej perspektywie może nawet większej ilości osób. Jedyne czego nam brakuje to pieniędzy na zakup domu.

Od moich przyjaciół otrzymałam zachętę żeby zaryzykować i założyć zrzutkę, dlatego piszę i zwracam się z prośbą do Was wszystkich, którzy to czytacie o pomoc w spełnieniu tego marzenia - teraz już nie tylko mojego.  

Jeśli chcecie dopytać o coś więcej to podaję swój numer telefonu 695131823 jestem otwarta. Dziękuję za każde wsparcie począwszy od modlitwy, przez udostępnianie, dobre słowa, skończywszy na wsparciu finansowym, czy wsparciu fizycznym. Zawierzam Ten dom, nas i Was wszystkich Jezusowi Chrystusowi i Jego Niepokalanej Mamie.